Bi' Hiçsen

Kulağıma eğilip fısıldayın, bana gerçekleri anlattın. Benliğimi...

Ruhumu zedeleyen bu kini çıkartıp alın üzerimden. Bana çaldığınız çocukluğumu verin. Verin ki ölümle bürümeyeyim etrafınızı.

Görmeyeyim göz bebeklerinizde nefreti. Görmeyeyim kötülüklerinizi. Ben istermiydim ölüm meleğiniz olayım. Ben istermiydim kanınızı akıtırken sırıtmayı.

Siz ki acımadınız bana. Bende acımayacaktım hiçbirinize. Acı diye yazdınız adımı, ölüm diye okutacağım hepinize. Ben sizin iliklerinize kadar korkutunuz o kişi olacağım.

Benim sorunum birinizle değildi, hepinizleydi. Siz ki masum beni bir katile çevirdiniz, ben de çekinemeyecektim öldürürken.

Ama kim olduğumu bilmeyeceksiniz hiçbiriniz. Korkarak etrafınıza taracaksınız ama beni göremeyeceksiniz. Sizin etrafınızda gölge olarak gezeceğim, size musallat olacağım.

Benim kim olduğumu bilmeyeceksiniz. Adımı bilmeyeceksiniz. Yüzüme gülümseyeceksiniz ama arkamda sakladığım bıcağı hissetmeyeceksiniz.

Beni iyi olarak tanımlayacak ama sizin sonunuz olduğumu tahmin edemeyeceksiniz.

Ama ben...

Ben olduğumu bilmeyecektim. Ben size gösterdiğim karanlık yüzümü tanımayacaktım.

Çünkü ben, kendime bile yabancıydım. Sizin azrailiniz, kendimin bilinmeyeni olacaktım.

...

Bir katil düşünün, işlediği cinayetleri hatırlamıyor. Kötü benliği ise tek bir kadının yanında sakinleşiyor...