Merhaba sevgili okurlarım bu sözcükleri evde kalmışlara, hayatı boyunca yalnız yaşayacaklarını düşünenlere, arkadaşları evli mutlu hallerini anlatırken ee sen de bir şey yok mu sorusunu duymaktan bıkanlara, mizah seviyesi üst düzey fakat insan ilişkilerinde dibin de dibi olanlara, her toplumda sözde sevilen ama hiç bir zaman ilgi ve sevgi göremeyen her seferinde herkesi ilgiye ve sevgiye boğan karşılığını alamayan cefakâr insanlar için yazıyorum.
Ben kim miyim ben ilkokuldaki sessiz kızım, ben ortaokulda ki popüler kızın yanından ayrılmayan tiki olmaya çalışan kızım, ben lisedeki popüler kıza plotonik aşık olan sessiz saf bir o kadar merhametli olan gencim kısacası ben sizim .
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."