(2 GÜN ÖNCE )
Kendinizi nasıl hissediyosunuz ?
Yarın öleceğinizi bilseniz ne yaparsınız?
Hiç korktunuzmu?
Hayata bakış açınız nasıl?
Çam balkondan kafamı uzattığımda dışarı baya soğuktu kar yağacağı belliydi.saat 22:34 'tü karlı havaları çok severdim bir umut,heyecan,mutluluk verirdi bana mutsuzsam bile mutlu olurdum bu günü beklerdim ve yarım saat geçtikten sonra kar yağmaya başladı işte o zaman annemle babam ıçerde televizyon izliyor kardeşlerim ödev yapıyordu ben ise kar yağışını izliyordum saat 23:27 de babamdan izin alıp sitemizin bahçesine indim cardağa oturdum.öylece baktım,sadece baktım önce gökyüzüne baktım sonra insanlara sonra çocuklara en önemlisi...onları görünce küçüklük anılarım gelirdi aklıma yaşanmışlıklar gelirdi.sonra babam geldi yanıma sende küçükken böyleydin dedi.hafif bir gülümseme ile baktım ona küçüklüğümden beri dünyanın en iyi ,yakışıklı,merhametli,yardımsever babası gibi geldi babam bana doğrusu herkeze olmasa bile birçok çocuğa öyle geliyor .biraz daha aşağıda durduktan sonra babamla yukarı çıktık.Annem ve kardeşlerim yatmıştı bende bilgisayarımı açıp film izledim saat geç olmuştu farkına bile varmamıştım artık yatmalıydım...
Gerçek ailem kurgusu!!!
Hep iyi kız tarafından okuduk hikayeleri. Kız iyi niyetiyle yaklaşır ancak ailesi hep ona karşı kötüdür. Karıştırıldığı kız kaldığı ailede travmalar bırakmıştır ve asla sevilmez. Ana karakter kız da bu önyargıları kırmak için çabalar.
Şimdi hikayeyi biraz tersine çevirsek? Kötü sandığımız o kızın gerçek ailesini bulmasını okusak?
Simay Naz Akgül sandığınız o kötü kız. Bu da onun hikayesi.
🤍
"Yaptığın son şey seni bizden kopardı. Her şeyinle seni kabul etmeye çalıştım ama olmadı! Durmadın, her seferinde daha fazla canımızı yaktın!" diye bağırdı annem. Gerçi artık annem değildi değil mi?
"Ben kısasa kısas yaptım hep! Çocukların bana nasıl geldiyse onlara öyle gittim!" Anlamıyordu. Onların yaptıklarına karşı üç maymunu oynuyorlardı.
"Bu yüzden öz kardeşimizi istiyoruz!" Daha fazla izleyici kalmak istemeyen Çınar annemle arama girdiğinde bakışlarım onu buldu. Öz aileme beni kötülemişti değil mi? Bu yüzden rahattı. "Eşyalarını aldın, defol artık evimizden!"
🤍
"Alışkın olmayabilirsin ancak zamanla alışacaksın." dedi arabayı durdurduğunda. Hemen önünde durduğumuz sarı renkli duvarlara sahip evi gösterdi. "Evine hoş geldin kızım."
"Kızım diyorsunuz," dedim evden gözlerimi çekmeden. Ona benim hakkımda hiçbir şey anlatmamışlar mıydı? Nasıl bu kadar içten ve samimiydi bana karşı?
"Başka ne diyeceğim?" dedi şaşkınlıkla. "Kızımsın sen benim."
"Benim hakkımda size anlattıkları şeyleri biliyorum," bakışlarım ona döndüğünde göz göze geldik. "Bana nasıl güveniyorsunuz?"
"Güvenmiyorum." dedi açıkça. "Ancak güvenmek istiyorum. Bu yüzden söylenen her şeye kulak tıkadım ve seni buraya getirdim."