Bir cadı atasözüne göre derler ki: ''Topluma karşı durmak cam kırıkları üzerinde yürümek gibidir. Eğer nasıl adım atacağını bilmiyorsan ve yeterince korkaksan ayaklarının parçalanması olağandır.'' Bana kalırsa bu söz tekrar yazılmalı. Mesela şöyle olmalı: ''Günümüz toplumları iki şeyden korkmaktadır: Birincisi kadın. İkincisi ise onun karanlığı. Neyse ki bu sorun başlarına fazla dert açmadan cadı kavramı ile sonlanmaktadır. Konuyu özetlemek gerekirse; kadın olmak her dönemde karanlığın baş yapıtı haline getirilir. İsmi farklıdır, görevleri farklıdır... Yani kadın olmak gibi seçilemeyen bir kader varsa Tanrı zaten sizi doğuştan tüm bu acılara dayanıklı yaratır. Bastığınız yerler cam kırıkları değil. Kendinize ait olan özgürlüğün kalıntıları. Bu yolda ölmeyin. Ölümün kendisi olun.''