Bay R'nin Kadınları

kubra1994

Reads 297,068
Votes 29,729
Parts 74

Reads 297,068
Votes 29,729
Parts 74

kubra1994

bayr fotoğraf gizem kadınlar kasaba romantizm wattys2019 yetişkin çikolata

Ben Bay R;
Kimine göre bir Don Juan vakası kimine göre elleri sihirli bir fotoğrafçı ya da kalbinin peşine düşmüş bir garip kaşif... 
Ya da sadece Bay R!All Rights Reserved

bayr fotoğraf gizem kadınlar kasaba romantizm wattys2019 yetişkin çikolata

Table of contents

74 parts

#4fotoğraf

Content Guidelines

You may also like

Mücadelede küçük bir taş sesinin yankısı...

Mutmain (İslami Kurgu) by birtaneislamsever

"Ey mutmain nefis! Sen O'ndan hoşnut, O da senden hoşnut olarak Rabbine dön. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!" Fecr Suresi 27-30. Ayetler يَٓا اَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُۗ ﴿٢٧﴾ اِرْجِع۪ٓي اِلٰى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةًۚ ﴿٢٨﴾ فَادْخُل۪ي ف۪ي عِبَاد۪يۙ ﴿٢٩﴾ وَادْخُل۪ي جَنَّت۪ي ﴿٣٠﴾ Mutmainneh nefis = İmân esaslarına inanan, İslâm'ın emir ve yasaklarına uyan, bu konularda hiç bir şüphe ve tereddüdü olmayan, neticede Allah ile manevî bir bağ kuran ve bunun lezzetine ulaşan nefistir.

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

Bir kadın.. Bir adam.. Bir ev.. Peki bu üçü bir araya geldiğinde neler olacak dersiniz? Merak ediyorsanız Cihangir 'Numara 12'de buluşalım.

Hani derler ya her ne olursa olsun hayat devam ediyor. Aslında devam eden hayat değil, bizleriz. Yaşananlar bizleri olgunlaştırmaz, olmamız gereken kalıba sokar. Ölüm karanlıktır, soğuk ve acı dolu. Kim olduğumu, ne için yaşadığımı, ailemi, çocukları ve Leo'yu neden kaybettiğimi bilmiyorum. Bilmiyordum... Ama artık biliyorum. Ben karanlık ölümün aksine onlara ışık getirecek, soğuk dünyalarını yakıp kavuracak ve acıların en büyüğünü tattıracak olan kişiyim. Ben bir daha sevdiklerimi geride bırakıp kaçmayacağım. Bir daha kimsenin ölümünü izlemeyeceğim. Ben soyları tükenene kadar hepsini öldürecek kişiyim. Ben; "Karanlığın içindeki ışığım..."

Kreşendo; müzik parçasında, seslerin gittikçe en yüksek noktaya doğru güçleneceğini belirten bir müzik terimidir.

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Sabır Vaktine Esirdir / Texting by nuraayliy

"Şi-şifre?" dedi adam zorlukla. Ne şifresi diye düşündü Meryem. Ne olduğunu anlamıyordu. Bu adam kimdi? Hangi şifreden bahsediyordu? "Ne şifresi?" diye sordu cevap almak için. "Neden bahsediyorsun?" Adamın dudaklarından yine tek kelime döküldü. "Şifre?" Ne olabilir diye düşündüğü bir anda dizleri üzerinde olan eline kaydı bakışları. Ne der gibi baktı adamın elindeki şeye. "Künye mi o?" dedi sesli bir şekilde. Her dakika telaşı daha da artıyordu. "Künye!" dedi aydınlanır gibi. "Asker!" Hemen elindeki künyeyi alıp üzerine baktı. Karanlık bir gecede onları aydınlatan tek şey küçük sokak lambasıydı. Gözlerini kısarak, künyenin üzerinde yazılı olan isim ve soyisimi okumaya çalıştı. Gördüğü isimle bozguna uğramış gibi adama baktı. "Ahmet Vural?" O olabilir miydi? Abisinin askeri olabilir miydi? Nasıl? Ahmet Vural şehit olmamış mıydı? Olamazdı. Şehit uğurlama törenine bile katılmıştı. Nasıl olurdu bu? "Şifre?" dedi adam tekrardan. Sadece şifreyi soruyordu. "Bozkurt," dedi Meryem telaşla. Bu Ahmet Vural, abisinin timden asker arkadaşı olan adamsa, o zaman şifre buydu. "Sorduğun şifre bu mu?" "Yardım et." 📌Hikâye, kurgu ve kapak şahsıma aittir.

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

FİLİSTİN'İN SESİ

Mücadelede küçük bir taş sesinin yankısı...

More details