Öleceğim Gün +18

Korku... Bu yaşıma kadar gelebilmemin sebebiydi.

Heyecan, belirsizlik ve öfke. Hayatımın belli dönemlerindeki travmalarımı unutmamamı sağlıyordu.

Mutluluk hissettim mi peki? Ölmediğim her günün gecesinde yatağımda tavana bakarken hissettiğim şey mutluluk muydu? Yoksa beni öldürmediği için rahatlamış mı hissediyordum? Minnettarlık?

Hiç sevgi duygusunu hissettim mi? Kedim Gölge'yi seviyor muyum yoksa ona ihtiyacım mı vardı?

Aşk.

İşte buna asla sahip olamayacağımı biliyorum. Ben daha yaşadığım normal sayılan duyguları bile tanımlayamıyorum.

Mutluluk ya da rahatlama, sevgi ya da ihtiyaç.

Onları bir şeyle kıyaslayabiliyorum ama aşk neyle kıyaslanabilir? Nefret mi?

'Gerçek aşklar nefretle başlar,' lafı gerçek değilmiş.

Aşk ya da korku. Aslında, ikisi bir arada: korku ve aşk.

***

Ölüm Şehri'nden Regina Jemisha Murphy, o yıl dünyanın en zor ve prestijli yarışması Anica'ya katılan tek kara büyücüdür. Rastgele kurulan bir takıma dahil olmuştur ama ne tesadüftür ki takımında birbirlerine düşman olan iki prenses ve bir prens bulunuyordur. Toplam altı kişi oldukları bu ekiple Anica'yı kazanmak istiyorlarsa birbirlerine güvenmek zorundırlar. Düşman prensesler asla geri adım atmazken, herkesin dilindeki deli prens Darrel Vincent Reginald olağanüstü varlığıyla Kara Büyücü'nün dikkatini çeker. Bilmiyordur ki o da Darrel'ın dikkatini çekmiştir.