ELMAS YASASI

29 Ağustos

Nasıl oluyordu da gözlerimden akan yaşlar kalbimde yer buluyordu?

Hep canım acıdı.
Yüzüme bakan acılara karşı hep güçlü olmaya çalışmıştım fakat artık bitmiştim.

Tıpkı suda yüzmeyi bilmez gibi çırpınmıştım bu zamana kadar, şimdi ise derin bir denizin akıntısına kapılmıştım. Artık bu saatten sonra kurtuluş, hiç beklenmedik bir anda gelebilecek sürpriz kadar imkânsızdı.

5 Eylül
Zaman dondu.
Ben kayboldum. Yaşıyor muydum?
Karanlıktaydım. Bu sefer izimi bulamayacaktım. Duygularım ateşe verilmiş bir kağıt gibi küle dönmüştü. Ruhum boşluğu dolmayacak kadar sessiz ve yastaydı.

Merak ediyordum. Gözlerim ne anlatıyordu. İnsanların görmediği gibi maskeli miydi yoksa benim hissettiğim kadar boş muydu?
Bir sıcak vücut tarafından sarılan bedenim, üzerime kar yağmışçasına buz kesmişti ve ben karanlığımla yolumu kaybetmiştim.