67 parts Complete Bazen susmak bir tercihten çok, bir hayatta kalma biçimidir. Ben bu mahallenin içinden susarak geçtim. Başımı hep eğdim, gözüm hiç kimseye değmesin diye. Ama ne kadar kaçarsan kaç, karanlık bir adım ötende yürür. Ve bazen tam dönüp gidecekken, seni kendi sessizliğinle yakalar.
Benim adım Meryem. Yirmi iki yaşındayım. Tesettürüm, kalbimin üzerine giydiğim bir dua gibi. Hayatım, namaz vakitlerine bölünmüş, Kur'an sesiyle şekillenmiş bir sessizlik. İçimdeki huzurun üstüne siyah bir gölge düşmeye başladığında bunun adını koymak istemedim. Çünkü o gölgenin adı Harun'du.
Onu herkes tanırdı. Tanımayanın duyduğu bir hikâyesi, çekindiği bir suskunluğu vardı. Mahallede bir çocuk ağladığında, anneler "Harun gelir" diye sustururdu. Bir kadın gece tek başına yürürken, adımlarını Harun'un evi yaklaşmadan hızlandırırdı. O, sokak lambalarının sönük kaldığı adamlardandı. Ve ben onu hiç tanımak istememiştim.
Ama tanıyordum. Çocukluğumdan beri.