Asıl düşman soğuktur.Soğuk,uyurken bile sessizce çöküyor insanın üzerine.önce titrersin ve dişlerin birbirine çarpmaya başlar.ayaklarını yere vurur ve ısıtan güzel ateşler hayal edersin..Yakar. Evet yakar. Hiçbirşey soğuğun yakmasına benzemez.fakat kısa bir zaman için.sonra içine girmeye başlar.Bedenini doldurur.Savaşmaya gücün kalmaz.olduğun yerde durmak ve öylece uykuya dalmak kolay gelir.sona doğru hiç acı çekmediğini söylerler.Önce zayıf düşer sonra uyku bastırmış gibi olurmuşsun.ardından yavaş yavaş kaybolmaya başlarmış etrafındaki herşey...Ilık sütten bir denize gömülmek gibi..huzurlu bir bakıma.Huzurlu bir ölüm... Not: Bu hikayede melez değiller!!All Rights Reserved