Motoruma yavaş yavaş ilerledim ve bindim . Yavaş yavaş ana yolda ilerlerken bir anda hizlanip ara yola girdim. O an aklımda ki tek şey ölümdü. 7 yıl önce yaşananlar tek tek gözümün önündeydi. Babamın frene basmaya çalışması, annemin çaresizce bana sarılması ve benim anlam veremeyen bakışlarım. Bazen istenilen ölümdür, çünkü ölüm bir çaredir. Bir kızın intehari binlerce ölümün acisindan daha fazladır. Motorun hızını arttirabildiğim kadar arttırıp o yolda ilerlemeye devam ettim . 7 yıl önce kaza yaptığımız yerde durdum . Eskiye dair hiç bir iz yoktu . Benim annemi gördüğüm zaman attığım çığlıklarım kulaklarımda yankılandı...