76.AV

"Elimde tuttuğum bıçağın üzerinde ki kanlar kurumuştu. Bedenimin olmasada ruhumun işlediği ilk cinayetinden kalmaydı bu kanlar. Ben ise kurumuş kanlarla kaplı bu bıçağı sıkıca kavramış, korku içinde önümdeki kapının açılmasın bekliyordum. Kendim gibi bir umutsuzun olmasını dilerken, kapının arkasında celladımın olabileceği gerçeği hâlâ atan kalbimi neredeyse durduracak kadar korkutuyordu. "

*****