Karanlık yollar

karanlık bir sokak taydım o kadar karanlıktı ki sadece burnumun dibini göre biliyordum yolumu bile bilmiyordum sonra biri çıktı karşıma elini uzattı bana çok mutluydum kurtulacak tım bu karanlık sokaktan beraber güneşin doğduğu o güzel ışık saçan yerlere gideceğiz sanıyordum biran bile tereddüt etmeden bana uzattığı o eli tuttum beni bir yola soktu yolun sonu bir aydınlanıyor bir kararıyor du ama ben ona güveniyordum neden bilmiyorum ama ben ona güveniyordum o durdu bende durdum burası az önceki sokaktan bile karanlıktı elimi yavaşça bıraktı ve ilerlemeye başladı biraz ilerledikten sonra durdu ben ne olduğunu anlamaya çalışırken onun ve bana çok tanıdık gelen o sesi duydum gülüyorlar dı hatta kahkaha atıyorlardı bir anda bir ışık yandı o ışık onların tam üstündeydi sanki biri bana onları göstermek istiyordu ama ben göremiyordum ya da görmek istemiyordum sonra yavaş yavaş gözümün önünde yok oldular ve o ışıkta kapandı artık sadece ben Neva ve karanlık bir sokak vardı ya bu sokaktan çıkıp önümdeki bu karanlık yoldan ilerliyecektim ya da burda çaresizce oturucaktım hayat bana iki seçim hakkı sunuyordu seçmek ve ise bana aitti ve benim buna çok zamanım vardı ne de olsa karanlıkta bir başımaydım...