Tajemnicze miasteczko

Reads 82
Votes 0
Parts 21

Reads 82
Votes 0
Parts 21

_________________________________________
    Kiedy mój brat Kevin miał już 10 lat rodzice uznali, że zatrudnienie dla niego niani to dobry pomysł szczególnie, że dużo pracowali, a ja będąc w wieku 16 lat zaczynałam swoją przygodę z dorosłością i obowiązkami. Kiedy wracając z pracy zadzwonił do mnie Kevin, odebrałam od razu. Mówił drżącym głosem. Wszystko działo się tak szybko. Powiedziałam mu żeby ukrył się gdzieś i poczekał aż wrócę. Usłyszałam jego krzyk, a później sygnał osłabł. Biegłam do domu ile sił w nogach. Drzwi były zamknięte, a światła zgaszone. Patrzyłam dokładnie przez okna. Nikogo nie było w domu. Bałam się, że mogło być już za późno... 
    (Fragment z rozdziału pierwszego)
    _________________________________________
    Całe życie jest jak teatr, każdy gra tylko swoją rolę i każdy gra ją jak najlepiej żeby być doceniony przez "widownię" czyli mniej ważnych. Wejść na scenę nie jest łatwo. Trzeba dobrze udawać by wzbić się tak wysoko i nie spaść na "dziób". Ludzie w tym życiu to są hieny. Każdy przeciwko każdemu. Zero wsparcia, zero szacunku. Nikt nikomu nie ufa, nikt nikogo nie szanuje, nikt nie okazuje uczuć. W tym świecie potrzeba miłości, zrozumienia i czułości której tu brak. Poczułam tylko jak łza poleciała mi po policzku. 
    Wytarłam szybko łzy rękawem.
    (Fragment z rozdziału czwartego)
    _________________________________________
    ⛔JUŻ WKRÓTCE!⛔ 
    30.08 - dwudziesty rozdział‼️
    31.08 - dwudziesty pierwszy rozdział‼️(ostatni rozdział)
    ⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔All Rights Reserved

16 annwhite davidjones elliejones emilythomas geje henrywhite horror johnevans kevinjones lesbijki lgbt lilysmith lukemiller maryjones matttaylor miawalker niania nicolewhite opiekunka sarahdavies zakonnica

Table of contents

_________________________________________
Kiedy mój brat Kevin miał już 10 lat rodzice uznali, że zatrudnienie dla niego niani to dobry pomysł szczególnie, że dużo pracowali, a ja będąc w wieku 16 lat zaczynałam swoją przygodę z dorosłością i obowiązkami. Kiedy wracając z pracy zadzwonił do mnie Kevin, odebrałam od razu. Mówił drżącym głosem. Wszystko działo się tak szybko. Powiedziałam mu żeby ukrył się gdzieś i poczekał aż wrócę. Usłyszałam jego krzyk, a później sygnał osłabł. Biegłam do domu ile sił w nogach. Drzwi były zamknięte, a światła zgaszone. Patrzyłam dokładnie przez okna. Nikogo nie było w domu. Bałam się, że mogło być już za późno...
(Fragment z rozdziału pierwszego)
_________________________________________
Całe życie jest jak teatr, każdy gra tylko swoją rolę i każdy gra ją jak najlepiej żeby być doceniony przez "widownię" czyli mniej ważnych. Wejść na scenę nie jest łatwo. Trzeba dobrze udawać by wzbić się tak wysoko i nie spaść na "dziób". Ludzie w tym życiu to są hieny. Każdy przeciwko każdemu. Zero wsparcia, zero szacunku. Nikt nikomu nie ufa, nikt nikogo nie szanuje, nikt nie okazuje uczuć. W tym świecie potrzeba miłości, zrozumienia i czułości której tu brak. Poczułam tylko jak łza poleciała mi po policzku.
Wytarłam szybko łzy rękawem.
(Fragment z rozdziału czwartego)
_________________________________________
⛔JUŻ WKRÓTCE!⛔
30.08 - dwudziesty rozdział‼️
31.08 - dwudziesty pierwszy rozdział‼️(ostatni rozdział)
⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔⛔

21 parts