Ah Canım Sevgilim

Biz çok güzel bir aileydik. Evet, herkes gibi sorunlarımız vardı. Ama güzeldik. Son birkaç yıldır sorunlarımız arttı. Kocaman ailemiz yıkılma raddesine geldi. Babam hep aynı şeyler söylüyordu. Sonunda oldu.

Bu aile dağılacak!

Dağıldık.

Bize bir toz tanesi dokunmaz sanırdım küçükken. Yanıldım. Ben çok yanıldım.

Şimdi ne yapacağım, bilmiyorum. Cebimde biraz birikmiş paramla bu şehirden gidiyorum. Uzaklara, çok uzaklara.

___

"Kaçma benden!"

Elimi tuttuğunda bedenim bedenine çarptı. Gözlerini gözlerime kilitledi. Elini küt pembe saçlarıma getirdiğinde yutkundum.

"Sensin." dedi inanmak ister gibi. Acılı bakışları canımı yakıyor. Sustum. Dudaklarımı birbirine bastırdım ve gözlerimi kaçırdım. Avucunda kalan küçük elimi ondan ayırdım.

"Tanımıyorum sizi." dedim sakince. Yerimde kıpırdandığımda yüzümü avuçladı. Göz kapaklarım aralandı ve tekrar gözlerine baktım. Gözlerindeki hüzne rağmen gülümsüyordu. Gözleri ışıl ışıldı. Heyecanlandığında böyle olurdu. Çok özledim.

"Bırak beni." dedim zorlukla. Bırakmadı. Ben... Ben öylece kaldım. Bir başıma bırakma beni.

💗

Kitap tasarımı: NefisejX