Emo's are stereotyped as depressed people who cut, and have dark hair that covers 3/5 of their face, they put thick eyeliner in their eyes, they wear converse, pants, and tight shirts..
Hindi lahat ng emo nagcucut.. Yung iba oo, yung iba naman hindi..
An emo person feels very strong emotions like sadness, happiness, loneliness, etc.
Iba-iba ang perception ng bawat tao sa mga emo.. some people think emos are persons who have a severe brain problem.. yung tipong hindi normal kung mag-isip.. kaya naman madalas, inaadvice-an sila na magpatingin sa psychiatrist..
Hindi lahat ng tao kayang maging strong, some people were born weak.. hindi tayo pare-pareho ng pag-iisip.. we may have the same race, the same nationality and the same language but we all have different way of thinking.. kaya sana wag ninyong husgahan ang bida sa istoryang ito..
I made this story para malaman ng lahat kung paano ang maging emo.. kung ano ang pakiramdam na maging isang emo.. MAHIRAP! Yun lang ang masasabi ko..
Hindi ito basta opinyon lang, hindi rin basta kathang isip lamang.. dahil ang bawat diary entry sa story na ito ay nagmula sa diary ng isang totoong emo.. mula sa diary ko.. (hehe! sorry emo po ako eh )
So masasabi kong half true ang story na ito..
At sana magustuhan ninyo.. :)
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.