"Wala na siya, Iris" (ONESHOT)

PAGBUKAS ng mata ay siyang paglabas ng panibagong mga katanungan na nais kong masagutan.

'Wala na siya, Iris' paulit-ulit kong naririnig loob ng aking isip.

Binuksan ko ang aking mga mata... wala akong makita kundi kadiliman.

Bumangon ako sa pagkakahiga at niyakap ang sarili.

Humakbang ako at narinig ko ang aking mga yapak. Saka ko napagtantong kahoy pala ang aking nilalakaran. Iginala ko ang aking mata at kasabay nito ang pag-ihip ng malakas at malamig na hangin.

Humakbang ulit ako at narinig ko ang malakas na hampas ng alon. Inikot ko ulit ang aking mata sa kapaligiran at napansin kong nasa dagat ako, nag-iisa. Luminga linga ako upang maghanap ng mga kasama. Wala, ako lang mag-isa.

Humakbang ulit ako at tumingin sa likod...

Napapalibutan ako ng dagat..

Pumikit ako at huminga nang malalim. Lumakad ako, walang idea kung hanggang kailan ako maglalakad o kung mayroon bang hangganan ang nilalakaran ko.

'Wala na siya, Iris' narinig ko ulit ang boses sa aking isipan.

Idinilat ko ang aking mata.

Pagdilat nito ay napansin ko ang puti at maliit na pigura ng tao. Agad kong nakilala kung sino ito. 'Nandito siya' sabi ko sa isip ko.

Tumakbo ako papalapit sa pigura ngunit agad ding napahinto nang lumakad ito. Nagtaka ako kung bakit lumiliit lalo ang kanyang pigura. 'Lumalayo siya?'

Tumakbo ako nang mas mabilis. Malapit na ako. Akmang tatalon siya ngunit mabilis ko itong niyakap. Ngunit laking gulat ko nang makitang yakap ko ang aking sarili. Iginala ko ang aking mata at sa pangalawang pagkakataon, napagtanto kong

Nag-iisa ako sa gitna ng karagatan. Naglalakad ngunit hindi alam kung mayroon bang hangganan ang aking nilalakaran.

WKS