GİRİFTAR

Cesur abi birkaç adım ötede durmuş, beni izliyordu. Gözlerinin ışığı, o zaman bile kalbime dokunmuştu. Bir adım yaklaşarak gülü kulağımın arkasına yerleştirdim. Kırmızı gülü saçımın arasına sıkıştırırken başımı hafifçe ona çevirdim. "Nasıl oldu, Cesur abi?" dedim gülümseyerek.

Ela gözleri üzerimde yavaşça gezindi. Bakışı öyle bir şeydi ki, çocukça bir soruya verilmiş yetişkin bir cevaptı neredeyse. "Çok güzel," diye fısıldadı. Sesi, her zaman olduğu gibi sakindi. Ama içinde bir şey kıpırdıyordu sanki. Yanaştı. Elimdeki başka bir gülü alarak saçıma özenle yerleştirdi. "Böyle daha güzel."

Kahkaha attım. O zamanlar daha çocuksuydum belki. Cesur abinin yanında bazen sırf onun gözlerini parlatmak için konuştuğumu sonradan anladım. "Gelecekteki eşim çok şanslı bence. Değil mi Cesur abi?" dedim, hem ciddi hem oyunbaz bir sesle. "Gül gibi eşi olacak."

Bir an durdu. Derin bir iç çekti. Bana baktığında bakışlarında bana ait olmayan ama içimde yankılanan bir şey vardı. "Öyle," dedi usulca. "Çok şanslı olacak."

|yetişkin unsurlar bulunur|