Նամակը

Պատանեկան սիրահարվածությունը, թերևս, բոլորի կյանքում ամենավառ ու գունեղ ապրումների շրջանն է։ Մի շրջան, երբ ամեն ինչ ռոմանտիզացնում ես, երբ հերիք է ընդամենը մի ժպիտ...ընդամենը մեկ մարդու ժպիտը, որպեսզի կյանքը հեքիաթ թվա։ Երբ հայացքների ամեն հանդիպումը, ամեն պատահական հպումը ուղեկցվում է սրտի թրթիռով, անկայուն շնչառությամբ ու «չարաճճի թիթեռնիկներով»։ Երբ ինքդ ես կամավոր նետվում զգացմունքների այդ անհատակ օվկիանոսը' գիտակցելով, որ խորտակումն անխուսափելի է...Եվ ինչպիսի ավարտ էլ որ այդ զգացմունքներն ունենան, նույնիսկ տարիներ անց դրանք մի տեսակ լուսավոր թախիծ ու կարոտ են առաջացնում։

Մի փոքրիկ պատմվածք պատանեկան սիրո մասին։ Չմոռանաք սեղմել աստղիկին և մեկնաբանություն թողնել😉