bedenime dokunan her el, ve dokunuşunun ruhuma işleyeceğini sanan adamlar. Oysa her seferinde, bedenime varoluş iznini dahi bir lütuf olarak gören nankör düşüncelerim vardı yalnızlığımın tam ortasında.Sahi birini tanımak demek onu çıplak görmek miydi? Nelerden korkardı o, mesela kimi severdi en çok, katlanabilir miydi ki kendine? Bedenimi değil ruhumu çıplak görecek birinin dileğiyle.All Rights Reserved