''Ludwig Van Beethoven'ın 9. Senfoni'si depresyon, yalnızlığın ve oradan çıkışın hikayesidir. Beethoven 9. Senfonisi'nde tamamen sağır olmasına rağmen 9. Senfoni'yi hepimizden iyi duymuştu çünkü bizler 9. Senfoni'yi yalnızca duymuş fakat hissedemezken o duymamış, hissetmişti de. Yalnızlığın, acının ve yakarışın bu eserini hepimizden daha iyi duymuştu o... O da benim duymadan anladığım tek melodiydi. Onu duymadan yalnızca hissederek bestelemiştim ben. Kulaklar en müthiş tınıları duyduktan sonra sıradan sesler onlara işkence gibi gelir ya hani işte o da benim duyduğum en mükemmel tınıydı. Onun karanlığı ve bu karanlığın içinde duyulan narin tınısı beni ruhumu alıp götürüyordu. Oysa bedeni uzun süre terk eden bir ruh ona küser, geri dönmezdi. Benim ruhum onun karanlığının içine hapsolmuştu artık. Karanlığın içinde duyulan melodisi yakarışlarımın duyulmasına izin vermiyor, ışığım etrafımı aydınlatmaya yetmiyordu...'' Yayınlanma Tarihi: 01.01.2024 00.00