Baba.. Çoğu kız için baba kelimesi güvendi, huzurdu, sığınacak bir limandı.. Ama benim için tek ve net bir anlamı vardı. Nefret... Öyle ki benim hiçbir zaman bir babam olmamıştı. Sağ olması ve ya ölmüş olması ile alakası yok. Babalık yapmamıştı. Yapamamıştı.. sığınacak bir babam yoktu. Saçlarımı okşayan, sevgi gösteren biri yoktu benim için ama onlar için vardı. Onlar kim mi? Erkek kardeşlerim.. Babam onlar için herşeyini verirken bana zerresini bile çok görmüştü. Çok kez ağladım, çok kez isyan ettim ama aldığım tek karşılık tokatlar, dayaklar, psikolojik şiddetler... ve sayamadığım daha çok şey. Kısacası hep hor görüldüm, ikinci plana atıldım, kimsenin umrunda olmadım ama artık kader çarkları tersine dönmeye başladı. Artık benim sıram.. Ben Lizi, Başka bir deyişle Boni.. Hakkımda istediğinizi düşünebilirsiniz şayet bu benim umrumda bile olmaz ama sevdiklerim.. Yanlışlıkla dahi olsa adları ağzınızdan çıkmasın. Bu hikayede tersine dönmeye başlayan kader çarkımın bana getirdikleri ve götüreceklerini okuyacaksınız.. O zaman başlayalım mı? ...................