!GERÇEK BİR WATTPAD TANIŞMA HİKAYESİ!
(Kitapta geçen kullanıcı adlarının ve isimlerin gerçekle uyumu söz konusu değildir.)
@Bayanadam: Pusulan var mı kız?
@binkeredegelsem: Anlamadım?
@binkeredegelsem: Ne yapacaksın pusulayı?
@Bayanadam: Gözlerinde yolumu kaybettim, kalbine giden yolu bulmak için ihtiyacım varda.
@binkeredegelsem: Profilim bile yok, gözlerimi nerden gördün?
@Bayanadam: Görmeme gerek yok, hisler yeter.
"Pusulan var mı?" Pusula, hayatımın en boşlukta geçen döneminde girdi hayatıma. Pusulanın beni doğru yola götüreceğini umdum, o bana yolu kaybettirdi. Pusula beni aşka inandırıp, aşka olan tüm inancımı kaybettirdi. Pusula birçok kez hata yaptı aslında; bana ihanet edebileceğini gösterdi. Ama pusula çantamdaki boşluğu o kadar güzel doldurdu ki; onu, hatalarına rağmen çantamda tutmaya devam ettim. Her geçen gün ağırlaştı pusula. Ve sonra çantayı deliverdi. Sonrası... Zaten sonrası koca bir boşluk.
Kurgu tamamiyle şahsıma aittir. Herhangi bir kopyalama, (Ç)Alma girişiminiz aleyhinize olacaktır.
Azîz Ağa:
"Varsın hiç çocuğumuz olmasın, Kırlangıç. Biz, anne-baba hasretiyle kavrulan çocuklara yuva oluruz."
Ayşe:
"Anneler hep can yakar, Azîz... Ya ben de annem gibi olursam? Ya onların canını yakarsam... Çok korkuyorum.
Yüreğim... onun gibi bir anne olmaktan korkuyor.
Eğer bir gün çocuğumun canını yakarsam...
Babamın yapamadığını yapar mısın?
Çocuğumu benden korur musun? Olur musun onun kalkanı?"