Gözlerimin açıldığı ilk andan beri acıyla bir olmuş kalbim,ilk defa bu kadar derinden bir sızıyı hissetti.
Aşk mıydı bunun adı,ızdırap mı?
Tesadüflere inanmak tesadüfleri gerçek kılar mıydı?
Hayat ile ölüm arasındaki bu uçsuz bucaksız uçurumun kenarında yalnız kalmak aşkın bir parçasıydı.Birer bütün olmuş bu vücutların arasında kendimi bulmak,sol yanımı sızlatan o parçayı bulmak bir tesadüften ibaret olmamalıydı.
Hep yasta yaşamak,aşkla yaşamak.
Pişmanlıklarımın beni paramparça edişi.
Tek bir kelime, üç harf, yazıldığı gibi okunan ya da öyle sanılan.Sadece göz yanılması,tanımını yapamadığım,tek gerçeğim,tüm kaybedişlerim
Aşk.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."