TEKİNSİZ YAMAÇLAR

"Neden bize bunu yapıyorsun!" Kırgın sesimi görmezden geldi. Karşımda dik ve kararlı bir şekilde durdu. Gözlerimin içine bakarken kayıtsızlığı gördüm.
"Ben buraya her şekilde ölü olarak döneceğim. Ya bedenim ölecek ya da ruhum... Ben artık ölü biriyim Huricihan! Unut beni!" Yutkundum, beni böyle bırakmasına inanamadım. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken hiçbir şey olmamış gibi beni izledi. Her zaman merhametle dolan gözleri bu sefer buz gibiydi. Issız bir şekilde yüzümde gezindi, ufacık bir duygu kırıntısı aradım ama yoktu.
"Kalbimde tek bir aşka izin var, o sen değilsin." Seçmiş olduğu aşkını biliyordum bunu sorgulayamazdım ve bu durum beni çaresiz bırakıyordu. Damlalar daha da hızlandı başımı eğdim. O benim sevdiğim Tuğtekin değildi artık. Beni seven adam bir damla gözyaşıma dayanamazdı, bana kıyamazdı. Hiçbir şey olmamış gibi beni acımasızca izlemezdi.
Gururum daha fazla karşısında böyle durmama izin vermedi. Bu soğuk bir veda olacaktı aramız bir daha ısınmayacaktı. Son kez bile yüzüne bakmak istemedim. Arkamı döndüm hızlı birkaç adım attım. Ya onu bir daha karşımda göremezsem, ya dediği gibi olursa... O zaman kendimi asla affetmem. Onun istediği bu değildi gururumun istediği de bu değildi ama yapamadım onca seneyi bir çırpıda silemedim. Ona doğru döndüm koştum son kez sarılmak istedim.
"Dur! Yaklaşma bana!" Ellerini uzattı beni durdurmak için. Bedenim donup kaldı. Aklım da kalbim de bu davranışı anlamlandıramadı. O baskın acı tüm bedenimi kapladı. Kalbim daha da dağlandı. Tuğtekin yanılıyordu, ruhu çoktan ölmüştü.

***
"Huricihan!" Durdu ve başını çevirip bana baktı. Ağzımdan çıkacak kelimelere odaklandı ama o kelimeler ağzımdan çıkmadı. 'Beni lütfen unutma, beni unutursan işte o zaman gerçekten ölmüş olurum.'

Asker & Doktor hikayesidir.