20 parts Ongoing Not: +18 içerik, argo ve olumsuz ögeler içerir.
Ben, Cehennemden olma, ateşten doğma; Cehennemin Kızı, Lavinia Agnes'dım.
Bir günah tohumu değil bizzat o günahın kendisi olarak yaratılandım.
Hikayenin iyisi değil nefret edilini, en kötüsüydüm.
Bin bir yüzüm vardı ama sadece biri bana aitti.
Şeytan.
"Ah, güzel Ölüm Çiçeği
Işığını kaybetmiş melek
Cennetten kovulan melek
Karanlığa sığınan melek"
"Ah, güzel Lavinia'mız
Bizim güzel annemiz
Ateşten doğanımız
En günahkarımız"
Eli hafifçe belimi okşamaya başlarken yüzünü yüzüme yaklaştırmıştı. "Bugün o büyük masadaki herkes kazanacaklarına dair inançlarına kadeh kaldırıyor, ölüm çiçeği." Hareketleri hızlanmıştı, beni kendisinden uzaklaştırırken bende ona aynı şekilde ayak uyduruyordum.
Beni sertçe kendine çektiğinde göğsü göğsüme çarptı, eli yine belimi buldu.
"Ama biz onların aksine zaferimize kadeh kaldırıyoruz, ölüm çiçeği."
Sözleri içimdeki intikam ateşini harlıyordu. "Ama atladığın bir şey var, Dean," dediğimde ne diyeceğimi merakla bekleyen bir surat ifadesi vardı. "Zafer tek bir kişiye aittir." Tepkisini merak edercesine yüzünü inceledim.
Diğer eli de yırtmacımın açık bıraktığı çıplak bacağıma giderken vücudumu arkaya doğru yatırdı ve bacağımı okşadı. Aynı zaman içerisinde şarkı bittiğinde tüm konuklar bizi alkışlamaya başlamıştı fakat ikimiz sadece birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Yüzünde kendinden emin bir tavır vardı.
"Evet, zaferler tek bir kişiye aittir," dediğinde dikkatle dediklerini dinledim. Bir elini yanağıma gittiğinde yandan konuklarının tepkisine bakıyordum.
"Bu yüzden bir bütün olacağız," dedi. "Sen ve ben yok, ölüm çiçeği. Yalnızca biz varız ve bu zafer bizim."