AĞIR ABİLER

Hayatlarının en zor dönemlerinde birbiriyle rastlaşan Yusuf ve Egemen'in en yakın dostluğu bile işleri yoluna koymaya yardımcı olmayacaktır. En büyük hayalleri bir iş kurmak olan iki dostun yaşadıklarını, maceralarını ve mizahlarını konu eden bu hikaye, iki ayrı karakterin koca bir dostluğunu ele alıyor. Bilirsiniz, bazı dostlukların kalıpları olmaz ve Egemen ile Yusuf da bu kalıplara sığmaz!

"Biliyorsun, ben sayısalcıyım ve bu işte de gayet iyiyim," dedi Egemen, ders verdiği sınav öğrencisine bakarak konuşurken. Ona nutuklar atıyordu, iyi bir öğrenci olması için nitelikli biri sayılırdı. "Eğer okumak, mühendis olmak istiyorsan tek yapman gereken çok çalışıp asla pes etmemek. Bak abine, şimdi ülkenin en iyi üniversitesine derece yaparak girdi ama bu o kadar kolay olmadı."

"Keşke ben de senin gibi bir mühendis olabilsem, abi," diye hayran bakışlarla Egemen'i süzdü Tolga. Sayısalı kuvvetli değildi ancak teknik bir üniversiteye girip derece yapmak, oradan derece yaparak ayrılmak istiyordu.

"Çalışmak önemli tabii," dedi Egemen, şekerli kahvesini yudumluyordu. "Fakat biraz da zeka, yatkınlık gerekir. Mesela düşün oğlum: Futbolcusun, çok çalışmışsın ama yedekte oturup duruyorsun; çünkü yetenekli değilsin. Şimdi söyle, sen bir Messi olabilir misin?"

Tolga, ima ettiği şeyi anlamayarak "Hangi üniversitede ne mühendisliği okumuştun, Egemen abi?" diye sordu çocuk, tek idealisti Egemen olabilirdi.

"Çukurova Üniversitesi, su ürünleri mühendisi," dedi Egemen, gözlerini kırpıp gülümseyerek.

"Hmm..." Tolga, daha önce bu bölümü veyahut üniversiteyi duymadığını düşünüyordu. "Daha önce duymamıştım böyle bir mühendislik... Mezun olunca ne iş yapıyorsun abi?"

"Balık oluyor," diye yanıtladı Yusuf, Egemen'den hemen tokat yemeden önce.