Dolu bir tabancayı önce kendinde deneyerek başladı bu dönüşüme...Gözlerinin üzerine binen yük öyle ağırlaşmıştı ki şimdi tamamen sondu. Sahi en büyük sonlar bile gözlerini kapattığında başlıyordu. Tavandan ahşap parkelere kadar uzanan kırmızı son intihar perdesi de yavaşça kapanmıştı.Sonuç olarak yadırganmayacak hazin son göstermişti en büyük maharetlerinden birini. Başarmıştı kadın perdenin arkasında kalmıştı ama başarmıştı, gurur duydu onunla keşke dedi yapabilseydim en çok ben sesin olmak isterdim, eğer yapabilseydim ses tellerimden gönlüne çiçekler dizerdim... Çektiği cefanın karşılığını sefasını sürerek mi alacaktı yoksa bir hikaye daha mutsuzları yazacak ve tüm kahramanlar gibi ununtulup gidecek miydi?