İHANETİN GÖZYAŞLARI

Elimde ki fırçayı tuvalle bir kez daha buluşturdum. Fırçada ki boya tuvale geçerken arka fonda çello eşliğinde çalan klasik müzik bana eşlik ediyordu.

Kulaklarıma dolan müziğin bestekârının müziğine verdiği önemi ben fırçamın ucunda şekillenen tuvale veriyordum.

Ben Roza Alsancak. Sonunun ateş olacağını bile bile yeniden çizen o genç kız.

Sil.

O yaşlı kadın.

Evet böylesi daha uygundu.

Tablonun üzerinde duran kan renginde ki boya çift şerit çizerek aşağı süzüldü.

Gözlerden akan gözyaşları gibi.

Ateşe gidecek yolda ki yeni tablomun ismini bulmuştum:

İhanetin Gözyaşları.

Bedenime ruhumu bağışlayan tanrı bana ihanet etmişti. Vadettiği hayatı benden çalmıştı.

Beni ihanete zincirlemişti.

Ayak bileklerimde duran palangalar her geçen gün daha da çok tenimi kesiyordu.

Ve bir gün o kesikler beni kan kaybından öldürecekti.

Tanrı bana ihanet etmişti, beni kandırmıştı. Benim cehennem ateşimi bu dünyada karşıma çıkaracak kadar sevmemişti beni.

Ama tanrının bile engel olamayacağı bir şey vardı:
Onun bana gönderdiği o Ateş'i ben yeniden çizecektim. Ateş'in kontrolü bende olana dek çizecektim.

Ateş'i ben şekillendireceğim.

Ateş bana itaat edecekti.

Çünkü o benim Ateş'imdi.

🔥

29.07.23