Yarım Kalan Ruhlar/ Düzenlenecek

Kitaba ara verildi. Düzenlenecek ve tekrar yazılacaktır!

Eskiden birinin hatası yüzünden kaderi beli olan masum bir kadın.
Onu o karanlık kaderden kurtarmaya çalışan bir adam.
Deli bir kadın, psikolog bir adam.
Ve ikisininde ölme çabaları.

'Yalan gibi. Bazen de gerçek gibi.
Biraz yalan biraz gerçek aslında.
Biraz kalp istiyor biraz beyin.
Ne mantığını çok kullanacaksın ne de duygularının kölesi olacaksın.
Herşeyi ayarında yapamazsın da.
Sadece boynunu eğip kaderinin külleri arasında kalacaksın.'

Küçük kız elinde tuttuğu bebek ile ormanın derinliklerine ilerliyordu. Ayağının altında ki kuru yaprakların sesleri ve kuşların sesi ona huzur veriyordu. Biraz daha ilerlediğinde karşısında ki karartı ile durdu,yavaş adımlar ile önündeki adama yaklaştığında adam yavaşça yere çömeldi ve elini uzattı "Merhaba küçük hanım." Küçük kız gülümseyerek sol elini ona uzattı ve elini tuttu "Adın ne küçük hanım?"

"Aleska." Adam küçük kızın elini dudaklarına doğru götürüp küçük bir buse kondurdu "Tanıştığımıza memnun oldum küçük hanım."

Küçük kızın gülümsemesi derinleşirken hala adamın elinin üzerinde duran eline baktı. Yavaşça kaşlarını çattı adamın öptüğü yer kanıyordu. Elini çekmeye çalıştığı sırada adam küçük kızın ellerini kendi ellerinin arasına hapsetti. "Küçük hanım" dedi ve gülümsedi

"Bu yaralar tekrar açıldığında bil ki biz geliyoruz. Bil ki ölüme adım adım daha çok yaklaşıyorsun." Boşta kalan elini kızın saçlarına götürdü ve şefkatle okşadı "Ölümün denizde olacak küçük hanım. Ruhunu denize teslim etmen gerekecek." Küçük kız dudaklarını büzdü "Niye denize vereyim ki?" Adam hafifçe gülümsedi ve elini kızın saçından çekti "Çünkü sen en çok denize yakışıyorsun Aleska."

Adam birden bire ortadan kayboldu. Küçük kız az önce kanayan eline baktı hiç birşey