"Ne olmuş sana böyle Zeynep, çok değişmişsin " dedi gözlerimin içine bakarak. Orada gördüğü her neyse kabullenememiş bir halde başını sağa sola salladı. "Gözlerindeki o ışıltı kaybolmuş resmen." "Senin beni ardında bıraktığın karanlığın içinde kaybolup gitmiştir belki de o ışık Çağrı?" dedim sitemle. "Ben seni ardımda bırakmadım Zeynep,sen benimle gelmedin." dedi bıkkınlıkla. "Gelmek istedim ama gelemezdim..." dedim. İkimiz de bağırmayı bırakmıştık artık. "Gelseydin her şey çok daha güzel olacaktı,biliyorsun." dedi. Çağrı'nın sesinde yaşanmamış o günlerin haklı kırgınlığı vardı belki de. Ama kendisini dinlemek yerine bir kez olsun benim fısıltıma kulak verseydi belki de anlardı Tutmak istediğim o eli istemeye istemeye geri itmek zorunda kalıyor oluşumu anlardı.