Boşansak da Beraberiz! (Tamamlandı)

Adliyenin bahçesinde Yalın'la birbirimize sudan çıkmış balık misali baktık. Bitmişti. Resmen boşanmıştık.

"Bitti."

Yalın gerçeği benden önce dile getirirken kafamı onaylarcasına salladım. Hâlâ gerçekmiş gibi gelmiyordu.

"Evet. Garip hissediyorum." diye itiraf ettiğimde Yalın'ın yüzünü rahatlamış bir ifade kapladı.

"Bir an sadece ben öyle hissediyorum sanmıştım. Yalnız olmadığıma sevindim."

Yüzümü buruk bir gülümseme kapladı.
"Kendine iyi bak." Elimi uzattığımda Yalın bir ona uzattığım elime bir de şaşkınlıkla yüzüme baktı.

"Vedalaşmak için sence de biraz erken değil mi Asya? Ateş'i almak için bize gelmeyecek misin?"

Doğru ya Ateş'i Yalın'ın ailesine bırakıp gelmiştik Adliyeye. Nasıl unutmuştum?

Elimi alnıma vurup "Doğru, tamamen aklımdan çıkmış." dedim.

Yalın "Fark ettim." deyip arabaya yöneldi. "Hadi gidelim."
Yalın'ın arkasından kararsızca baktım. Biz daha yeni boşanmıştık. Adliyeye birlikte gelmiştik. Şimdi Adliyeden çıkıp Yalın'ın ailesinin evine gidecektik. Hem de birlikte! Bizim boşanmamız normal boşanmalardan birazcık farklıydı.

Severek boşananlar da sevdaya dahil miydi?
NOT:WATTPAD'DE BU İSİMDEKİ TEK VE İLK KURGU(15.06.2023)

#komedi içinde 1 🎉
(30.10.2023)