giz

Yemek planımız nezarethanenin bize uygun gördüğü tabldota indirgenince karşı hücrede kalan abime baktım ters ters. "Tutamadın ağzını."

"Ha sen ziyaretime geldin." O da ters konuşunca göz devirdim.

"Babama haber vermedin değil mi?" dedim daha ılımlı bir sesle. Görünüşü idare etmese de tadı fena olmayan yemeklerden bir kaşık aldım. Abim derince soluklanmıştı. İç çekişinin sesi bana kadar geldi. Baba figürüydü bizi böyle derde sokan.

"Gider kulağına illa. Bizden duysa fena olmaz aslında da." Tekrar derin bir nefes aldı. O yemeğine dokunmamıştı. "Neyse. Gelir birazdan avukatım."

"Beni de götürürsün diye umuyorum."

Başını duvara yaslamıştı, rutubetli tavana baktığı gözlerini bana çevirdi. Alay edip etmediğimi anlamaya çalışır gibiydi yüzü. "Alev adamı ölümle tehdit ettin. Farkında mısın sen bunun?"

"Sen de öldürmekten beter ettin dalyan gibi adamı. Yan-"

"Ne dedin sen?" Oturduğu yerden doğrulup tüm bedenini çevirdi bana.

"Ne dedim?" dedim söyleyeceğim şeyle birlikte söylediğim şeyi de unutarak. Boş boş baktım ona.

"Dalyan gibi mi dedin sen Yiğit'e?"

Kaşlarımı kaldırdım ilgiliyle. "Yiğit miymiş adı?"

Daha da yapamaz derken iyice açtı ağzını ve gözlerini. "Dalga mı geçiyorsun kızım sen benimle?"

"Ne var ya?" dedim sert şekilde. "Yakışıklı adam."

"Koyun canının derdinde sen koçun anasını satayım."

"Küfretme bana!"