Boşluk

Zaman dörtnala koşarken biz nallarını çaktığımızı fark etmeden, büyük bir hızla ilerliyoruz.
Kara deliğe çekilen yıldızlar gibi yutuluyoruz bir boşlukta. Hiçliğe karşı savaşmayı göze alamayan, alışılmış hayatlarımız ve konforlu sandığımız, o küçük yaşam alanlarımızın içinde savruluyoruz. Ağzımızda ise hep aynı tat, alışılmışlık.. bu hayatın bize sunduğu sıkıcı düzene alışmışız, karşı gelmeyi düşünmemiş, Kabul etmişiz. En kötüsü de kabul edişimizin farkında olup yinede devam etmişiz. Yani, baştan yenilmeyi seçmişiz.