Artık hayatını ailesinin baskısından, yaşadığı kötü anılardan kurtarmak isteyen, Ece, İstanbul'a taşınır. İstanbul da geçirdiği ilk günde çok fazla olay yaşar ama onun için en korkuncu günün sonunda gerçekleşir; Kapıya yaklaştığımda ilk önce kapı deliğinden baktım. Karanlık olduğu için bir şey görünmüyordu sadece sokak lambasının aydınlattığı sokak ve kaldırımlar vardı. Emin olmak için kapı'nın yanındaki pencereye gittim ve perdeyi ucundan araladım. Gördüğüm şey ile çığlığı bastım. "Annneeeeeeğğğ!!! Zombiii!!! İmdat!!!" Korkuluğa tek koluya tutunmuş ve karnını tutan bir beden ondan sonrası karanlık... Ve işte simsiyah bir gece de, Ece'nin simsiyah hayatına ilk renkler o zaman damlamaya başlar... ♧ "Allahım tamam ilk başta zombi filan dedim de adam gerçekten ölü çıktı ya." ♧ "Alın beni burdan ilk iş Akıl ve ruh sağlığı hastanesine gitmek." ♧ "Zombi'nin yakışıklısını ilk defa görüyorum." "Bana zombi diyip durma!" ♧ "Huuhhh, Sakin oluyoruz ve evrene pozitif mesaj gönderiyoruuuzzzz-" "Sakin filan olamıyorum! ŞÖFOR AMCA BASSANA GAZA!!!" ♧All Rights Reserved