PLATONIK ; Barış Alper Yılmaz fanfiction

!!! Hikayede +18 sahneler olucaktır. Rahatsız olanlar ve 🔞 lütfen okumasın.

°°°

" Defalarca denedim olmuyor aşkım.
Ne yaptıysam ben seni unutamadım."

Çıplak ayaklarım sert zeminde tir tir titrerken, elimde olan mikrofonu daha çok sıktım ve söylemeye devam ettim.
" Bir söz var ya diyorsun gel ayrılalım.." dolan gözlerimi bakmaya kıyamadığım iki çift ela göze diktim. Gözlerimi gözlerineden çekmedim.

" Ben senden vazgeçemem isteme yok hakkın."
Boş ela bakışlarından bir duygu geçmesini bekledim..
"Söyle aşkım senden uzak
Ne farkeder nefes almak"
Sol gözümden bir damla yaş düştü. Keşke dedim içimden keşke...
"Unutulmak inan bana yok olmak.
Söyle aşkım senden uzak.
Ne farkeder nefes almak."

Keşke benim seni sevdiğimin yarısı kadar sende beni sevsen.. Keşke sevsen beni. Sadece sevsen. Sağa gözümdende bir damla düştü. Hayır dedim kendi kendime. Bu sondu birdaha onun için ağlamak yok.

" Vazgeçtim ben her şeyden bak
Bir canım var oda senin olsun al.."
Olmaz der gibi başını salladı. Aşık olduğum sarışın. Bizden olmaz.. Benden sana yar olmaz der gibi. Yakıyordu işte canımı her zaman olduğu gibi. Bazen bir bakışınla, bazen ise tek bir sözüyle.

" Gül senin tenin" Ela gözlerini benden çekip, bana sırtını döndü. Gidecekti..yine herzaman oldu gibi. Beni arkasında bırakıp gidecekti. Ama hayır dedim bu defa öyle kolay değil.
"Bende güller içinde kafestetim." Büyük kapıdan çıkmasına bir iki adım kalmıştı. Belki pişman olurdum söyleyeceklerimden, belkide olmazdım. Ama çok düşünmedim. Rezil olmak unurumda değildi. Zaten herkes biliyordu. Ona aşık olduğumu. Tüm arkadaşları, tüm camia.

" Bu gece" dedim dahada yüksek sesle " andım olsun Alper, pardon Barış Alper Yılmaz.. Yaktığın kadar seni yakacağım. O gün geldiğinde benden aşk dileneceksin. Ama ben aşkımdan kül olsamda seninle olmayacağım.." Dört bir yandan 'Ooo' sesl