"Mutlu musun?" Kafamı salladım. "Ben değilim. Sana ne yapmalı şimdi? Kollarımdan çıkmanın cezasını nasıl vermeli?" Dedi sinsi gülüşle. Gözleri yüzümü turlayıp dudaklarımda durdu. "Ne yapacağımı biliyorum." Deyip bir adım attı. "Çok seveceksin cezayı." Bir adım daha attı. Ben de geri geri gidiyordum. "Ya sevmem ben ceza falan." Bir adım geri attım. "Bunu çok seveceksin. Devam etmem için yalvaracaksın ufaklık." Dudaklarını yalayıp bir adım daha attı. "Ama devamı gelmeyecek." Bir adım daha attığında yutkundum. Eee bu gidişle iki adımda yanıma gelirdi. "Cezanın bir parçası." Devamı için hikayemi takipte kalın. 🔥🔥🔥