KALPSİZİM

Uykumun arasında duydum kapının kırılır gibi çalınmasını. Zorla kalktım yataktan. Üşüyordum.

Kapının deliğinden baktım. O gelmişti. Her şeyin katili.

Açmadım. Durmadı.

Sonunda bağırdım "Giiiit" diye.

Sesler aniden kesildi. Durdu kalpsizim. Nefes alış verişlerini geldi sadece kulağıma. Nefes nefeseydi.

Sonra sesini duydum.
"Aptal ne yapmaya çalışıyorsun? Vicdan azabı mı çektireceksin bana? Neydi o tavırlar. Ben yemem kızım bunları. Kendine gel."

Dayanamadım. Adeta tısladım buz gibi bi sesle. Titrerken sesim titremedi.

"Siktir git Kuzey. İstediğin oldu. Bitirdin bizi. Artık bakıcılığımı yapmana peşimden koşmana gerek yok. İstediğin oldu. Siktir git şimdi kapımdan."

Derin nefes sesleri geldi. İçli içli. Bu da neyin nesi! Ne yapmaya çalışıyor bu!!!

Kapıya son bir yumruk vurdu. Olduğum yerde irkildim. "Sonunda. Oh be..." dedi.

Ve gitti...