Göl kenarındaydım. Ankara Kuğlu göl... Belki de kendimi en çok kaybettiğim, bek ki de en çok kendimi bulduğum yerdi burası. İnsanoğlu yaşamayı severdi. Bende severdim. Ancak bazenleri kaybederdik umudumuzu, heveslerimizi, günahlar kalırdı umudumuzun enkazından. Peki ne olmuştu bu kadar bana? Ne yaşadım ben bu 20 yılda?
İşte bu yüzden okuyorsunuz bu satırları ben İzel, İzel Barkan...
Bu; ben ve onun, Ayın ve gecenin, günah ve sevabın hikayesi...
Hoşgeldiniz; en büyük hatama...
_
Mini kitap olarak planlanmıştır,
Hikaye hakları yazara aittir, herhangi bir kopyalama ve ya esinlenmede uyarılmaksızın kişi üzerinde hukuki işlem başlatılacaktı.