...
-Öğrendin mi?
-Allah sana bağışlasın, dedim. İkimizin bir parçasını kaybetmişken.
-Leyla, ben her şey için...
-Bende duran zaman sende nasıl geçti?
Yutkundu ardından sustu, ağlıyor muydu? Sanmam. Konuşmasını beklemedim.
-Bir anlam arama sakın! Bu sondu! Bu, sözümü çiğnediğim ilk ve tek andı. Sondu. Sadece birinci ağızdan duymak istedim. Yenildim merakıma, kusura bakma rahatsız ettim. Bir daha asla olmayacak, duymayacaksın sesimi. Yüzümü görmeyeceksin. Bu sondu!
Kapattım telefonu, koltuğa uzandım. Doldu içimin denizleri. Hayır, ağlamayacaktım. Kalktım. Üstüme kabanımı aldım, dışarıya çıktım. Soğuk. Kar. Her yer alabildiğine beyaz.
İyi gelir miydi, yüreğimdeki uçsuz bucaksız yangına. Biraz yürümek belki... Yürüdüm, yürüdüm, yürüdüm. Geçmedi.
Biraz yürürsem geçer dediğim o his beni sokağın ortasında ağlattı. Sesini duymanın kıvılcımı içimdeki küllerine yetti, har olup yaktı. Kalbimi de beni de...
29.06.2023'