
"Biliyor musun, geçen üniversiteden kalma notlarımı okurken bir bilgiyi hatırladım." Araba kullanırken normalde tüm dikkatini arabaya verirken bu defa bana göz ucuyla baktı. Dediğim şey onu meraklandırmış gibiydi. "Öyle mi? Neymiş o not?" Dudaklarımı ıslattım. Kuru bir tenim vardı. Ama onun yanında heyecandan olacak ki, iki katına erişiyordu bu durum. "Sevdiğin insanın resmine bakmak o anda yaşanılan fiziksel acının azalmasını sağlıyormuş." Kaşlarını kaldırdı. Ve ardından ukalaca gülümsedi. "Biz askerler bunu asırlardır biliyoruz." Omuz silktim. Olabilirdi. Yine de güzel bir bilgiydi. "Hadi ya, öyle mi?" Kafasını salladı. Tuhaf bir bilgi beynime ilişti. Peki o kimin fotoğrafını kullanıyordu? Kendi kendimi düşünerek bitireceğim bir konuydu bu. Bu yüzden buna izin vermedim ve hızla ona sordum. "Sen kimin fotoğrafını kullanıyordun peki?" "Aptal" dedi iç sesim. "Cevabını öğrenmekten hiç mi korkmuyorsun" diye devam etti. Lakin ben onu susturdum. Ve tamamen sevgilimin cevabına odaklandım. Sevgilim mi? Hala sevgilim olduğunu şübheyle söylemem yaralamıştı kalbimi. "Hiç kimsenin." Anında serin sular kalbimdeki çeşmeden akıverdi. Bu öyle bir rahatlama bahşetti ki bana, bir aslanın pençesinde sıkıştırılan duygularım özgür bir kuş gibi havalandı. "Ama bundan sonra yeleğimin sol cebinde kimin olacağı belli." Hızla ona döndü bakışlarım. Tamam kimden bahsettiğini anlamayacak kadar aptal değildim lakin bir kez daha ondan duymak istedim. "Kimin?" Eli mutfakta yemek yaparken derin kestiğim elime dokundu. Acısını alır gibi okşadı. Daha sonra dizinin üstüne koydu elimi. Ve ardından kendi eliyle dizi arasında hapsetti. "Karımın." Başlama tarihi: 30.06.2023 🦋 #mizah 1《05.10.2023》 🦋 #gerilim 1《08.10.2023》All Rights Reserved