Karanlığımla Yüzleşme

Yalnız bir kız çocuğunun başına gelen olaylar,ne kadar garip olabilirdi.Ne kadar çaresiz kaldığı anılar vardı,kafasının içinde.
Geceye aşıktı Hera.Her gece yıldızları izlerdi.Her ne kadar geceyi sevsede,sevdiklerini karanlık geceler almıştı ondan.

Yoksa katilmiydi Karanlık Geceler.
"Karanlıkta bazen sevdiklerimizi,alıp götüre biliyordu."

En büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek değilmiydi Heranın.Kaybetmişdi.Kaybetmişdi bu oyunu.Amma devam etmek zorundaydı.Tek başına devam edicekti.

"Başarıp başarmaması umrunda değildi,amma intikamını alıcaktı,bunu çok iyi biliyordu."

Annesinin katili kimdi peki?Kim annesinin ölümüne sebep olmuşdu.Peki babası.Babası neden terk etmişdi onu.Geri dönüceğinin sözünü vermişdi.Amma sözünü tutmamıştı.

-Biliyomusunuz,söz verip tutmamak korkakların işiydi.Ve babam hayatımda tanıdığım en korkak adamdı.Sözünü tuta bilirdi.Peki 2 yıldır nerdeydi?

Kaçmıştı.Dediğim gibi.Korkaktı çünkü.Onun hakkında çok bir şey bilmiyordum doğrusu.Belkide annemin katilide oydu.Amma inanamıyordum.Kabullenemiyordum.
Ne yapıp,ne edip bulucaktım.

Ya kaybedicekdim,yada karanlığımla yüzleşecektim.Başka bir yolum yoktu..