Ailemi kaybetmiştim.Polisler o kadar çok
aramışlardı ki yine de kimin yaptığını, nasıl
öldürdüklerini bulamamışlardı.Boyunların da
ki damarların parçaladıklarını biliyoruz ve bu
beni mahfediyor du ta ki polislerden ayrılıp
eve dönene kadar.Artık ailemin nasıl, kimler
tarafından öldürüldüğünü biliyorum
ve onlarıda ailemin yanına göndericem.
Artık hiç bir şey aynı değil, ben artık eski ben
değilim belki de öldürmekten zevk alan biri
haline geldim.
Pişmanmıyım ?
Hayır!
Üzgünüm sevgili ailem masumiyetimi, saflığımı insanlara yada diğer yaratıklara olan sevgimi siz öldüğünüzde ve sizi öldüren kişileri öğrendiğim de yitirdim...
UYARI= Bu hikaye seks, alkol, uyuşturucu, şiddet gibi yetişkinlere yönelik içerik bulundurmaktadır...
Kalbim deli gibi hızlanırken korkuyla geriye adımladım , kaçmalıydım bu çocuğu görmeye dayanamıyordum.
"Dur" göğsüm derin nefeslerim yüzünden inip kalkarken kafamı olumsuzca salladım. "Sakın kaçmaya kalkışma" demesiyle eğdiği kafasını yavaşça kaldırdı ve kızıl gözlerini bana sundu. Gözlerini görmemle dahada korkarken kafamı tekrar olumsuzca salladım kalbim deli gibi çarpıyordu ve soluklarım kulağımda yankılanıyordu. Arabamın kaportasından kalktığı an , dahada geriye adımladım ve üzerime bir adım atınca göğsüm dahada hızlı inip kalkmaya başladı. Kızıl gözleri göğüslerime kayınca dudağının kenarı yavaşça kıvrıldı ve gözleri tekrar gözlerime çıktı. Ağzındaki otu alıp serseri bir şekilde kenara sıktı ve adımları yavaşça üstüme gelmeye başladı kalbim göğsümü yarma pahasına atarken , geriye adımlamayı bıraktım ve arkamı dönüp koşmaya başladım. Asvalt yolda izimi kaybettiremeyeceğimi bildiğim için sık ağaçlı ormana daldım. Ağaçların arasından ay ışığının sayesinde görebildiğim kadar koşarken arada ayağım taşlara takılıyordu.
"Sana kaçma demiştim!"
✴✴✴
Ölüm kadar güzel , öldüren kadar kötü ve kızıl gibi kanlı...
Bu neyin hikayesiydi böyle...
●°•○°•●
Yazar : Hülya ÇÖRTÜK
Tüm hakları saklıdır