Derler ki eğer iki insanın kaderi birse bir gün mutlaka karşılaşırlar. Yıllar önce ansızın çıkıp gittiğim memleketime geri dönmek zorunda kaldığımda yaşanacaklardan habersizdim. Babama bir sözüm vardı. O madalyayı kazanacaktım, gerekirse canımı dişime takacaktım ama kazanacaktım. Zira bu bir vefa borcuydu. Ama bu yolda bana eşlik edecek olan antrenörümün eski bir geçmişin üyesi olmasıysa oldukça beklenmedikti.