YAZE

Yaze.

Gerçeklik, yalan, hayallere dolanan.

Gazel, boğucu bir yılının ardından, 4 yıldır her yaz geldiği yazlığına döndü, nefes alabildiği tek yere.

Ama bazen bir nefes boğazını yakar, rüyadan uyanırsın. Bazen rüyanın gerçek olduğunu sanırsın. O rüyada yıkılırsın.

Doğu ve Batı.

İki Düşman.

Asla kapanmayacak olan mesafe.

Ya yön değiştirirsen?

Güneş festivali, Gazel'in bu hayatta zevk aldığı tek şeydi. Birbirinden zor yarışmalara katılıp, ruhunun parçalarını oluşturan duyguları, adrenalin, haz, hırs, iliklerine kadar yaşıyordu. Gölgelerin arasına
saklanmıyordu. Ama biri bunu elinden almaya çalıştığında yönünü şaşırdı.

"Güneş batıdan batar, Ay çıkar, Gece doğar. Biz aracıyız sadece."

Biz aracıyız sadece. Saklanmak için vaktimiz yok. Bizi arayan da yok.
Gözünün önündekini aramazsın.

Kaldır kafanı bak, hangisi yalan?
Dönme arkanı kalk, rüyadan uyan.

Yık duvarını zihninin. Kötünün sınırı yok.

Burada onlardan ne çok var.