Kan Cerehat'ı ve Ruh Meleğ'i

Çığlık atıyorduk. Duyulmuyorduk.
Pusulamıza bakıyorduk. Saptırıyordu.
Lal olmuştuk. Gözlerimize bakmıyorlardı. Her günün ardında birini kaybediyorduk ama bir yandan bize birisini kazandırıyordu. Savaşıyorduk ama sanki savaş karşı bir tarafla değil, kendimizleydi. Farkındaydı ki içimizdeki savaşı bitirmeyince çevremizedeki savaşı kaybediyorduk. Yaşam ve Ölümün en büyük bedel olduğunu anladığımda hiçbirşeyin farkında değildim. Ama şimdi fark ediyordum. Yaşamak istememin bedeli 2 canının ölümü olmuştu. O andan sonra yaşamda benim için ölüm olmuştu. Yaşamak için asla uğraşmadım. Ama elime bir sebep verildi. Birşeylerimin kaybettiğim zamanının acısı herşeyimi kaybettiğimim zaman elimden tuttu. Ben onların elini tutamadım ama onların yanında yürüdüm. Onlara bağlı değildim ama onların yolundaydım.Bu sefer geçmiş geleceği değil, gelecek geçmişi eşeliyrodu. Ve biz,Kan Cerehatı'nı neyin beklediğini bilmiyorduk. 15 ruh olana 1 ruhsuz şekildeydik.

Unutma; ruhsuzlar görünmez. Görünmeyenlerin yanında da kimse olmaa