Piraye-i Belkıs

"Gündüzün ortasında havanın karardığı gün halk pazarında bir çığlık kopmuş. Karnı burnundaki kadın yere acı acı çığlıklar atarak düşmüş. Herkes başına üşüşmüş. İnsanlar seferber olup kadıncağızı darüşşifaya götürmüşler. Ne yazık ki kadıncağız yolda bayılmış, darüşşifada ise öldüğü anlaşılmış. O zamanın pek becerikli doktoru Asım Paşa kadının karnından almış bebeği ve yaşatmayı başarmış. Nasıl yapmış kimse bilmiyor ama herkes Asım Paşa'nın büyüyle bebeği canlandırdığını söylüyor. Durduk yere de çıkmıyor bu söylenti. Kadın halk pazarında yere düştüğünde güneş tutulması yaşanıyor, Asım Paşa bebeği kucağında ağlıyor halde darüşşifanın önünde bekleyen insanların karşısına çıkmasıyla beraber hava aydınlanmış. Bir tek bu da değilmiş. Darüşşifanın bahçesine ekilen mevsimi nedeniyle henüz açmamış olan güller açmış. Bu hadiselere şahit olan insanlar doktorun karşısında pek bir şey diyemeseler de söylentilerin başını çekmişler. Asım Paşa insanlardan bebeğin ölen anası dışında kimsesi olmadığını öğrenince acımış, bir o kadar da yaşatmak için uğraştığı bebeği Darüleytam'a bırakmaya kıyamamış. Doktor bunları düşünürken kucağında uyuyan bebeği cam kenarındaki geniş pervaza bırakmış. Bebeğe nasıl bakacağını düşünürken ismini bile koymadığı aklına gelince cam kenarına yürümüş. Uyuyana doğru eğilip kaşlarını çatmış.
' Ne olsun senin adın?'
İlk önce ölen karısının adını koymayı düşünmüş ama vazgeçmiş. Karısının ileride bir çocukları olursa onlara koymak istediği isimleri düşünmüş. Erkek olursa Eres , kız olursa Feris.
'Feris..'