Ayrılma vakti gelmişti. Çağrı'dan ayrılması gerekiyordu ama onu çok seviyordu, içinden ona bunu zorla yaptırtana küfretti. Pera tam Çağrı'dan ayrılıp gidecekken Çağrı:" İtiraf etmek gerekirse seninle birlikte olmak bile farklı bir hayaldi, işkenceydi bazen, bazen çok güzeldi ama anlıyorum seni ,bağlarımız kopmuş seninle, nokta koymuşsun, bitmiş. Eğer bunlar yaşanmasaydı, beraber güzel hayaller kurabilecektik, gelecekle ilgili önemli planlar yapabilecektik. (Ağlayarak ve iç çekerek) Sen benim yol arkadaşım, kadınım, kızımızın annesi, karım, ömrüm ol istiyorum. İnan ki (kalbini göstererek) bu kalp seni çok seviyor." Pera:" Ayrılmak zorundayız Çağrı, ilerde bir gün beni anlarsın. Belki bir sonbahar üzüntüsü, belki bir yaz sevinci, belki bir ilkbahar heyecanı, belki bir dondurucu kış soğuğunda kalbinde olurum kim bilir? Hoşçakal Çağrı." Çağrı:" Neden? Bana anlat nedenini beraber çözelim, izin ver sana yardım edeyim. Lütfen kal. Seni seviyorum Pera, hem de deliler gibi."Pera:" Ben de seni seviyorum hem de çok, ama yolun sonuna geldik, yapamam, seninle kalamam. Hoşçakal Çağrı." dedi ve ağlayarak oradan uzaklaştı.