I WAS MADE FOR LOVING YOU

Położyć głowę na poduszce, spojrzeć w sufit i zasnąć z myślą, że to nie są tylko ulotne strzępy wspomnień, ale kawałki prawdziwego życia. W małym miasteczku nad oceanem - takim, jakie zna się z romansów i filmów - mieszkałam ja, Aurora. Ale muszę przyznać - to nie była zwykła historia miłosna, jakich pełno na kartach książek i w kinie. To była opowieść, która zostawiła ślad głębszy niż jakakolwiek baśń.

Charlie był dla mnie jak oddech - ten niezbędny, gdy pędzisz sprintem. Tylko że sprint szybko się kończy, a oddech staje się wtedy łapaniem powietrza, które może zadławić. Może lepszy byłby oddech maratończyka: równy, spokojny, przewidywalny. Taki, który wspiera i pozwala iść dalej, nawet gdy ciało odmawia posłuszeństwa.

Miałam siedemnaście lat, kiedy po raz pierwszy poczułam, że znalazłam swoją bratnią duszę. Chciałabym móc powiedzieć, że był moim najlepszym przyjacielem. Ale czy możemy tak mówić o kimś, kto stał się jedynie fragmentem przeszłości? Ktoś, kto nauczył mnie kochać, a potem pokazał, jak się tego kochania bać?

Poznaj mnie - moje młodzieńcze wybory, moje wzloty i upadki, moje chwile pewności i momenty zwątpienia. I wtedy zrozumiesz, dlaczego musiałam odejść. Dlaczego zniknęłam z życia ludzi, którzy kiedyś znaczyli dla mnie wszystko. Czy naprawdę udało mi się zniknąć? A może zniknęłam tylko na zewnątrz, podczas gdy w środku wciąż walczę z demonami, które przyniósł tamten czas?

Czasem myślę, że każdy z nas ma w sobie taki mały ocean - spokojny, dziki i pełen tajemnic. I choć fale potrafią nas rozbić, to właśnie one uczą nas, jak wracać na brzeg, silniejszym niż wcześniej.

Może to właśnie ta historia - nasza historia - nauczyła mnie, że prawdziwa siła nie polega na tym, by uciekać od bólu, ale by pozwolić mu istnieć, żeby w końcu zacząć żyć naprawdę.