Osius Efsanesi Donmuş Kalpler

GLORIA AURORA SLORA

O, hiçbir zaman sıradan olmadı.
Çünkü sıradanlık, onun doğasında yoktu.

Batı Krallığı'nın demir yumruğu, gölgelerde fısıldayan bir isim: Gloria.
Krallarla eş güçte, düşman krallıkların arasındaki tek dengeydi... ya da öyle sanılıyordu.
Barışın yüzü gibi görünen bu kadının içinde, çok daha kadim bir karanlık uyanmayı bekliyordu.

Bir mühür...
Unutulmuş hatıralar...
Ve geçmişin küllerinden yükselen bir öfke.

Tanrıların sustuğu, yaratıkların gölgelerde gezdiği, büyülerin gerçeği bükebildiği bir evrende; Gloria artık yalnızca bir komutan değil.
O, kaybettiklerinin bedelini kanla ödeyecek bir lanet.
Bir zamanlar elinden alınan her şey için, şimdi her şeyi yakacak.

"Hayır, ben kılıcımın körelmiş demir ucundan akan kan damlalarıyla boğuluyordum."

Tanrı ve Tanrıçalar savaştı, cehennem alevlendi.
Okyanus kızdı ve bir yanlış yapıldı.
Yıldızlar yer değiştirdi, gökyüzü nefretini kustu.
Düzen bozuldu ve orman ağıt yaktı.
Öfke dedi ki; "ÖLÜM BENİM TEK KURTULUŞUM."