Küçük Kırlangıç

Kaybetme duygusunu daha önce tattınızz mı ?

Ya da yanlış mı sordum. Siz uyurken hayatta en çok sevdiğin kişinin yanı başında öldüğünü düşünebiliyor musunuz? Ona yardım edememek içinden gelse bile ona dokunamamak. Son kez sarılamamak kokusunu içine çekememek ...

Belki o ölen kişi hayatını değiştiren kişiydi 'sen ne bilebilirdin ki'? . Gözlerin son kez buluşurdu belki de bu anda yalnızlığı sustururdu gök. Gözlerindeki bakış umuttu. Umut yaşama umuduydu belki de. Yaşamak için , sana tutunmak için , "o sana muhtaçtı" . Yalnızlığa senin gibi KIRLANGIÇ'a . Kırılgan bir dal olsa bile sana muhtaçtı . Yalvardı gözlerine bakarak . En başta anlamamıştı ama sonra anladı öleceğini. Gözleri yangından daha beter bakıyordu sanki öfkesi gözlerine vuruyordu . O küçük bedeni az sonra yanacaktı . Nefretle doluydu bu bakış. Sanki her saniyesi senin için adapte olmuştu .

Zamanı geri alabilirmiydin kırlangıç . Yani aileni yakmadan önce onları üzmeden nefret etmeleri sağlamadan .. kardeşinin nefretli bakışları babanın yakarışları annenin o pamuk vücudu yakmayı geri alabilirmiydin ... Affetmelerini sağlabilirmiydin .... ya da masum olabilirmiydin hayatta yaşantıda uslu bir kız olabilirmiydin onları geri kazanabilirmiydin... onları öpebilirmiydin

Zaman geçti KIRLANGIÇ. Keşkelerle uğraşamazsın çünkü çok geç . Şimdi NEFES alma zamanı, şimdi yaşama zamanı, şimdi AŞK zamanı , Artık sen de gülüceksin kırlangıç çünkü bunu tüm masumluğunla hak ediyorsun ...